Dit artikel verscheen in het maandblad uitkeringsgerechtigden MUG van juli 1997.
Speedy-team
Deze keer in de Gang van Zaken een verhaal dat rechtstreeks bij de redactie van MUG terecht kwam. Leo Derksen, oud-redacteur van De Waarheid en freelance-verslaggever wilde graag reageren op het bericht over het Tevredenheidsonderzoek van de sociale dienst. Hij kwam langs om zijn verhaal te doen.
Derksen vroeg op 2 december 1996 een uitkering aan in zijn stadsdeel, de Rivierenbuurt. Hij kreeg een standaardbrief mee met de aankondiging dat er eerst een onderzoek zou worden gedaan naar zijn voorgeschiedenis. Of hij daarvoor even alle bewijzen mee wilde nemen naar het rayonkantoor. Bij het doornemen van zijn giro-afschriften bleek de behandelend ambtenaar te struikelen over het grote aantal geld-opnamen in Utrecht. ‘Kunt u niet beter daar een uitkering aanvragen?’, zo werd Derksen gevraagd. Een vreemde vraag, vond hij, want in de tijd dat hij veel in Utrecht vertoefde, genoot hij geen uitkering, dus waar bemoeide de sociale dienst zich mee? Toch bleek dit gegeven aanleiding om Derksen drie maanden lang op een ‘voorschot-regeling’ te zetten. Na die drie maanden kwam een bijstandsteam bij hem thuis op bezoek, om te ‘checken of hij echt wel woonde waar hij zei dat hij woonde’. Het bezoek was van korte duur, Derksen werd ‘goed bevonden’ en hem werd aangeraden contact op te nemen met het Speedy-team van rayonkantoor Rivierenbuurt. Dit team zou zijn ingesteld om op een snelle manier achterstallige betalingen af te handelen. Het was intussen maart 1997 geworden en nog steeds moest Derksen zien rond te komen van voorschotten. Ook na tussenkomst van het roemruchte Speedy-team duurde het nog tot april voor er wat schot inkwam. In die maand echter, ging Leo Derksen samenwonen en dus was er een gezinsuitkering nodig. Een nieuwe afspraak werd gemaakt (met weer een nieuwe ambtenaar), waarna opnieuw een voorschot in het vooruitzicht werd gesteld. Over dit bericht werd Derksen zo kwaad, dat hij dreigde de ambtenaar ‘over de balie te trekken’. Na tussenkomst van de inderhaast opgetrommelde Hermandad (het politiebureau bevindt zich naast het rayonkantoor van de sociale dienst), werd de zaak gesust en kreeg Derksen per 1 mei 1997 een volledige gezinsuitkering. Met terugbetalingen vanaf december 1996.
Over dat Speedy-team kan nog het volgende worden gezegd. Volgens mevrouw De Wit, verbonden aan dit team, heet het niet echt zo (‘misschien in de volksmond, maar bij ons niet’), maar gaat het hier om een inderhaast geformeerde ploeg extra ambtenaren, noodzakelijk vanwege de extreem hoge onderbezetting op rayonkantoor Rivierenbuurt. ‘Er is hier erg veel ziekte, verlof en personeelstekort,’ aldus mevrouw De Wit, ‘waardoor ons team de gaten moet opvullen. Wat de zaak Derksen betreft, daar ben ik ook niet blij mee, maar we doen wat we kunnen. Het vervelende is alleen dat wij door hard werken wel aardig wat zaken hebben ingelopen, maar dat ze daarna weer bij de beslissers bleven hangen. Want hun personeelstekort is niet aangevuld. Dan blijft het toch een beetje dweilen met de kraan open en dat gaat weer ten koste van de cliënten. Overigens, voor alle volledigheid, het Speedy-team wordt nu weer opgeheven, in verband met de komst van het NUS-project (het nieuwe computersysteem van de sociale dienst). Rayonkantoor Rivierenbuurt wordt hierin een pilot-project, waardoor ons team wordt opgeheven. Dat werkt allemaal ook niet echt mee.’
Piet van der Lende
Naschrift redactie: Directeur Denijs beloofde bij de presentatie van het Tevredenheidsonderzoek ‘dat over twee jaar de zaken zeker verbeterd zullen zijn’. Maar als zaken als bovenstaande de praktijk blijven, zal dat nog een harde dobber worden.